Na początku przypomnieliśmy sobie pojęcie neologizmu (klasa piąta dopiero z tym terminem się spotkała po raz pierwszy), by potem móc rozpocząć cykl aktywności teatralnych. Do naszych powołanych do życia neologizmów próbowaliśmy dodać odpowiadające im wyobrażone emocje, dźwięki, gesty.

Oprócz tego podjęliśmy starania, by spakować nasze neologizmy do klasowej walizki i wyruszyć z nimi na pustynię, aby tam, kierując się ku oazie, odmieniać przez przypadki autorskie słowa. Stworzyliśmy również niezwykły chór złożony z "neologizmowych opowieści" pod batutą pani polonistki.

Budowaliśmy neologizmowe rzeźby oraz zainspirowani "Słownikiem smutków nieoczywistych" tworzyliśmy nasze lakoniczne definicje wymyślonego słowa. Warsztaty przebiegły w atmosferze neologizmowo twórczej teatralności.